1.3.14

"Me mire nje zog ne dore se dhjete ne dege" - (Latine)

Poezi, Federico Garcia Lorca


Çfarë të them për poezinë? 
Çfarë mund të them për këto re, për këtë qiell? 
T'i shoh, t'i shoh, t'i shoh... dhe kurrgjë më tepër. Ti do ta kuptosh se një poet nuk mund të thotë kurrgjë për Poezinë. T'ua lëmë këtë detyrë kritikëve dhe profesorëve. Mirëpo as ti, as unë, as kurrnjë poet nuk e dimë ç'është poezia vertetë, dhe s'do te dimë përjetë!


- Cikël me poezi nga Federico García Lorca

* GJUETARI 

Pishnajë e lartë! 
Katër pëllumba në ajër. 
Katër pëllumba fluturojnë 
dhe kthehen sjellin plagë 
katër hijet e tyre. 
Pishnajë e ulët! 
Katër pëllumba 
mbi tokë rrinë 

* SHIU 

Shiu ka një sekret tërheqës butësie 
Një kotullim largues e të ëmbël, 
një muzikë përvujtëse 
zgjohet me të dhe vibron 
shpirtin e përgjumur të peizazhit... 
O shi i qetë, pa stuhi, pa erë, 
shi i heshtur i butë fushash 
dhe me dritë të ëmbël, 
shi i mirë e paqësor, shi i vërtetë, 
sa i përmallshëm e i trishtë bie mbi sendet! 
O shi françeskan që ngërthen në çdo pikë 
Shpirtra me burim të pastër e gurrash të përulur! 
Kur bie mbi fusha ngadalë 
Trëndafilat e gjoksit tim hap me tingujt e tu... 

* Fillon vajtimi i kitarës 

Fillon vajtimi 
i kitarës 
Thyhen gotat 
E mëngjesit 
Fillon vajtimi 
i kitarës 
E kotë 
Ta qetësosh. 
Qan e lodhur 
siç qan uji 
siç qan era 
mbi dëborë. 
Është e pamundur 
ta qetësosh 
Qan 
për gjëra të largëta 
për rërën e jugut përvëlues 
që kërkon gamilje të bardha. 
Qan shigjetën pa nishan 
mbrëmjen pa të nesërme 
dhe zogun e parëtë ngordhur 
mbi degë 
O kitarë! 
zemërçpuar 
Nga pesë shpata

0 comments:

Post a Comment