Shtëpitë më të shtrenjta të VIP-ve

Jo cdo herë cmimi përcakton vlerën nominale aktuale!

Në vendin e dytë është Xanadu e Bill Gates, rezidenca më e madhe private në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Është ndërtuar në vitin 1997 dhe ka kushtuar plotë 55 milionë dollarë!

Në krye të klasifikimit gjejmë këngëtarin e njohur britanik Rod Steëart, me këtë shtëpi të mrekullueshme, në Palm Beach. vlera e saj është plotë 12,5 milionë dollarë!

Lexo më shumë

Fama - Ese

Kam bërë seks mbrëmë me një poet të famshëm. Por kur u ktheva në brinjë dhe pashë veten time pranë tij, u drodha… Sepse unë isha e martuar me dikë tjetër, sepse unë nuk duhej të kisha pirë, sepse rrija shtrirë në dhomën e një hoteli elegant e të panjohur. Mund të kisha thënë që në fillim se kjo ishte një ëndërr, por kohët e fundit një miku im më pat thënë: shkruaje një ëndërr

Dhe humba një lexues. Dhe unë s’desha të të humbisja ty përnjëherë. Doja të dëgjoje që madje as në ëndërr s’e pëlqeva poetin, se ai ka katër fëmijë. Më i riu në moshën time. Se fare nuk m’u duk tërheqës, se jam takuar me të vetëm një herë, dhe kjo ka qenë prej vërteti, por ishim në një grup të madh dhe unë s’arrita as t’i flisja.

Të vërtetën them, ma shpifi me batutat c’vlerësuese për gratë, Madje përdori fjalën “Jap” që unë e morra direkt si një fyerje për burrin tim aziatik.

Në takimet tona të para, një herë i kam thënë tim shoqi: “Ti po flinje nëpër gjumë mbrëmë natën dhe unë ndenja zgjua, që të sigurohesha që s’do përmendje emrin e ndonjë tjetre.”

Burri im i ardhshëm u përgjigj duke thënë se asfare nuk mbante përgjegjësi për subkoshiencën e tij, gjë që mua më trembi, më bëri të mendoj se ëndërrat e tij ishin plotë me biondina seksi, të veshura me bikini e pupla roze, por ai tha: Jo. Më së shumti ai shihte ëndërra për shkëmbinjtë, oqeanet, vullkanet, ose motin e rrezikshëm që thjeshtë mund ta dëshmonte si të tillë, pa bërë dot asgjë për ta ndaluar. Atëherë fola: Unë shoh ëndrra vetëm për ty që ish një gënjeshtër budallaqe dhe romantike. Por kurrë s’kisha menduar se do ëndërroja një tjetër burrë –

Im shoq dhe unë madje as që jemi zënë ndonjëher. Netëve, koka ime aq ëmbël hyn nën sqetullat e tij, krahu im rreth barkut të tij, që ulet e ngrihet gjithë natën, butësisht, si valë liqeni…

Sikur unë ta kisha ndeshur në rrugë poetin e famshëm, ai do kish bërë tutje, i famshëm në syzat e errëta të diellit dhe xhaketën me copa lëkure në bërryla, pa i hedhur sytë qoftë edhe rastësisht mbi mua.

Ndoshta po të bren kurreshtja për emrin e tij, por dije se cfarë kam lënë pa thënë nuk është e vërtetë, e kam tjetërsuar kaq shumë identitetin e tij që ti të mos kesh rast e ta thuash: vë bast se është ai… Në fakt ti rrallë i fiton bastet, por dhe nëse ndodhë, nuk dua të përflas dhe ta bëzdis një të panjohur që gjithsesi mund të jetë njeri i mirë.

Ndoshta ajo ditë kur jemi takuar, mund të ketë qenë për të nga më të kqiat, a kushedi ndihej i lodhur nga fama e tij, që mua dhe tim shoqi na duket gjigante.

Por sa e madhe mund të jetë fama e nje poeti amerikan në të vërtetë, le të themi, krahasuar me atë të një ylli Rock-u apo regjisori filmi me talent të barabartë?

Jo aq e madhe. Dhe ai, poeti i famshëm e di këtë. E di se cka në të vërtetë ai meriton s’do t’i jepet kurrë. E di që shumë nga këta poetë të rinjë që e tërheqin mëngësh, thjesht shtiren se ia kanë lexuar të gjitha librat. Megjithatë ai buzëqesh, dhe përpiqet t’u ndihmojë.

Fundja, ky poet duhet të ketë ndonjë cilësi që ia vlenë, apo jo? Si për shembull, shkruan jambe të paturpshme e skandaloze.

Përndryshe, c’kërkoja unë në krahët e tij…?

Denise Duhamel

Lexo më shumë

Uau! Japonezët kërcejnë valle shqiptare - VIDEO

JAPONI-Nuk arrini dot ta besoni por në Japoni u bëka nami me valle shqiptare. 

Nuk e besoni, shihni këtë video që vjen pikërisht nga Japonia. Të gjithë këta persona që shihni janë banorë japonezë, ndërsa kënga në sfond është e gjitha shqiptare. Është e famshmja, këngë nga Kosova, “Ani mori nuse” që interpretohet nga një grup qytetarësh japonezë. Dhe sa bukur e kërcejnë!
https://www.youtube.com/watch?v=HSQ7hpXgHl8

Lexo më shumë

Messi Barcelonës: Ose 20 milionë euro ose ika

Vlerësimet e ditëve të fundit se Barcelona duhet të jetë shumë e vëmendshme që ta ruaj “yllin e saj polar”, Lionel Messi, duket të kenë qenë plotësisht në korelacion me gjendjen faktike brendapërbrenda skuadrës.

Siç shkruan “Marca”, tregimi për vazdhimin e kontratës së Leo Messi-t me katalunasit, që hipotetikisht dukej i pamundur një divorc eventual, me gjasë duket se po i vie fundi dhe se cështja e divorceve që është në trend në botën e futbollit, duket ta ketë josh edhe vet mjeshtrin e manipulimit me top në hapësirat më të ngushta që është pa ndonjëherë.

Kontrata e re do të jetë më interesante në fund të sezonit pasi Leo Messi thuhet të ketë bërë ‘krytë cykë’ dhe nuk heq dorë nga kërkesat, i vetëdijshëm se për shërbimet e tij ekziston një lomtigjent i tërë skuadrash me repuitacion të pakontestueshëm dhe një konkurrencë e paparë më parë në botën e futbollit.
Messi kërkon aspak më pak se 20 milionë euro në vit, plus 3 milionë euro si bonuse e promocione.

Përveç pagës, sipas “Marca”-s diskutabile janë edhe shitja e fotografive të tij dhe përdorimi i emrit në reklama e promocione të cilat aktualisht i ndajnë skuadra dhe Messi. Në anën tjetër Barcelona është kategorike që ta mbajë nën “juridiksionin e saj”, por duke shfrytëzuar të gjitha mekanzimat që mbajtja e tij të arrihet me kushte sa më të volitshme për të mos shkaktuar turbulenca të pariparueshme në kasaortën e skuadrës./KULT-info.Xh.Veseli

Lexo më shumë

Zëra të pavarur – Aleksandër Moisiu dhe arti i tij

(Të dhëna mbi artin e Aleksandër Moisiut)

Në një studim të vecantë të dr. Ardian Kycykut theksohet se deri në mesin e viteve tetëdhjeta në Tiranë flitej shumë pak për Moisiun. Dihej vetëm se ishte aktor i shquar shqiptar i cili kishte mbizotëruar  skenat teatrore të vendeve europiane, vecmas ato të Austrisë, Gjermanisë, Italisë, Spanjës, Rusisë, Amerikës, Hungarisë, Çekosllovakisë e deri në amerikën e largët.

Talenti i Moisiut kish arritur madje të nxirrte jashtë vëmendjes së kritikës teatrore evropiane gjermanishten e tij njëfarësoj të çalë dhe ta shtynte mbartësin e atëhershëm të “Unazës së Iflandit”, aktorin e shquar gjerman, Albert Basserman, që ta vendoste dëshminë rrethore prej metali të çmuar e perlash në arkivolin e shqiptarit nga Kavaja.

(Unaza e Iflandit – Është krijuar për nder të dramaturgut e regjisorit të shquar gjerman August Ifland, mik i ngushtë i Goethe-s dhe i Schiller-it. Unaza e Iflandit kishte vlerën e një çmimi artistik. Ishte shenjë mjeshtërie të pakalueshme në fushën e teatrit dhe i jepej atij që pranohej njëzëri si aktori më i shquar gjerman i kohës. Me një gjest që do të bënte shumë përshtypje, Albert Basserman-i e vendosi këtë unazë në arkivolin e Aleksandër Moisiut gjatë ceremonisë mortnore që do të pasohej nga djegia e trupit të tij në Krematoriumin e Vjenës, më 22 mars 1935.

Çfarë vëren Franz Kafka?

Gjatë një mbrëmjeje dimërore të 1912-ës
në Teatrin e Pragës:

Mjaft emra të ndritur të kulturës botërore janë magjepsur nga arti i Moisiut dhe nuk kanë ngurruar t'i kushtojnë fraza e paragrafe që do të kishin përkëdhelur sedrën e çdokujt. Kritikët Emil Bab, Anatoli Lunaçarski e Arthur Cahane; nobelistët Luigi Pirandello, Thomas Mann, Gerhardt Hauptmann, Martinius Bjørnsterne Bjørnson; dramaturgët Henrik Ibsen dhe Hugo von Hofmannsthal; prozatorët Stefan Zëeig e Ferenz Mólnar; regjisorët Stanislavski e Reinhardt, - të gjithë me famë tashmë të sprovuar, - janë vetëm një pjesë e shpirtrave të zgjedhur që përjetuan drejtpërdrejt "gjëmimin e rrufesë" të zërit të tij, "mprehtësinë prej maje thike" të atij zëri, "drithërimën e një kënge të përzishme" apo "freskinë e zgjimit pranveror" në tragjeditë antike të Eskilit, Sofokliut, pastaj Shakspirit, Tolstoit etj, dhe që nuk u zhgënjyen nga loja skenike e idhullit të tyre as kur fanitja e filmit pa zë cënoi rëndë mjaft legjenda të gjalla të teatrit.

…

I gjeta rreshtat e mëposhtëm krejt rastësisht, në një vëllim të titulluar "Letërsia e dëshmive", botuar në kolanën aq të pasur "Biblioteka për të gjithë" të Shtëpisë Botuese "Minerva" të kryeqytetit rumun, thotë Kyqyku, ku sipas tij, janë përfshirë copëza nga ditari i njohur i Franz Kafkës.

Botimi në gjuhën rumune është kryer në Bukuresht gjatë vitit 1972. Kafka nuk e përmend prejardhjen e Moisiut dhe nuk e sheh këtë të fundit përmes syve të të tjerëve.

Kësisoj, mendimet e Kafkës nuk janë të ndikuar nga vezullimi i lavdisë moisiane dhe ruajnë një vlerë të veçantë:

Më 28 shkurt: tek Moissiu.

Shfaqje kundër natyrës.

Moissiu është i qetë në pamje të parë; i mban mes gjunjëve shuplakat e bashkuara, sheh ngultas në librin e vendosur lirshëm para tij dhe e le zërin të vijë përmbi ne, me frymën e një vrapuesi.
Akustika e sallës është e mirë. Asnjë fjalë nuk humb, nuk ekziston kurrfarë jehone, por gjithçka shumëfishohet pak nga pak, njëlloj sikur zëri, i zënë kaherë me tjetërgjë, krijon me vonesë një efekt të pandërmjetësuar; fjala fuqizohet në përputhje me virtytet e veta të natyrshme dhe na kaplon. Kësisoj zbulojmë mundësitë e zërave tanë. Ashtu sikundër salla punon për zërin e Moissiut, zëri i tij punon për zërat tanë. Truke të pacipë dhe efekte befasues, që të bëjnë ta ulësh vështrimin përtokë e të cilat s'ke për t'i përdorur asnjëherë: këndon, fillimisht, disa vargje të shkëputur, p.sh. "Fli, Miriam, fëmija im", lejon t'i përhumbet zëri në melodi; thotë shpejt Këngë maji, me pamjen e atij që nuk vendos mes fjalësh veç majën e gjuhës; e ndan togfjalëshin November-Ëind në mënyrë të atillë që ta lerë erën të shtyhet poshtë, që t'i japë mundësi të ngrihet sërish lart, duke fishkëllyer.

Nëse sheh drejt tavanit, vargjet të tërheqin lart.

Poezitë e Goethe-s janë të padepërtueshme për recituesin, çka nuk të shtyn ta shohësh si të mangët këtë mënyrë deklamimi, sepse secila poezi i ndih qëllimit të synuar. Efekt i madh kur, duke recituar si shtojcë “Këngën e shiut të Shakespeare”-s, rrinte shumë drejt, pa tekst, e shpaloste dhe e bënte shuk shaminë në duar, teksa sytë i shndrisnin. - Faqe rrumbullake e, megjithatë, fytyrë thepore. Flok i butë, të cilin e ledhaton parreshtur, me gjeste të përgjumur. Lëvdatat që kemi lexuar për të nuk na vlejnë nëse nuk vjen çasti ta dëgjosh për herë të parë; më pas ai ngatërrohet me ato që janë thënë për të dhe nuk mund të zgjojë më përshtypje të qarta.
Kjo mënyrë të recituari ulur në karrike me librin përpara, na sjell ndërmend ventrilogjinë. Artisti, në pamje të parë i huaj ndaj këtyre të gjithave, rri në karrike njëlloj si ne; mezi ia shquajmë aty-këtu lëvizjet e gojës, në fytyrën e ulur poshtë; në vend t'i shqiptojë ai vargjet, i le këto të flasin mbi kokën e tij. Megjithëse ishin aq melodi për t'u dëgjuar, megjithëse zëri dukej të udhëhiqej si varka e lehtë mbi ujra, melodia e vargjeve nuk ishte vërtet e kapshme. Disa fjalë shpërbëheshin nga zëri, rrokeshin prej tij me aq brishtësi, sa brofnin përpjetë e nuk kishin më asnjë lidhje me zërin njerëzor, mirëpo më pas, i shtrënguar nga rrethanat, zëri shqiptonte një bashkëtingëllore të mprehtë, duke e risjellë fjalën në tokë e duke e mbyllur".

Moisiu vlerësohej shumë nga publiku i tij për shkak të zërit të tij të bukur si dhe për angazhimin e tij emocional. Ai llogaritej sidomos në vitet para fillimit të Luftës së Parë Botërore si një nga aktorët më të mëdhenj në hapësirën gjermanfolëse. Në kohën mes dy luftërave ishte shumë kohë në turne. Në Berlin aktronte në këtë kohe vetëm si mysafir. Stili i tij i aktrimit llogaritej këtu si i vjetëruar dhe nuk mund të matej më me zhvillimet teatrore si ai i ekspresionizmit, apo teatri politik i Brecht-it apo i Piscator-it.
Prej vitit 1910 e deri më 1935 mori pjesë në 10 produksione të filmave, 8 prej tyre ishin filma pa zë.
Në vitin 1935, pak kohë para vdekjes së tij, Moisiu kërkoi shtetësinë e Shqipërisë si dhe atë të Italisë. Shqipëria refuzoi këtë kërkesë, kurse Italia ia dha shtetësinë Moisiut, kur ai ishte i shtrirë në shtratin e vdekjes.
Ai vdiq më 22 mars të vitit 1935 në Vjenë. Ai është i varrosur në varrezat e komunës së Morcote-së, pranë qytetit Lugano në kantonin e Tessin
Moisiu sot adhurohet dhe respektohet sidomos në Shqipëri si një ndër aktorët më të mëdhenj të vendit, edhe pse ai që nga rinia e tij më nuk e vizitoi Shqipërinë. Shkolla e aktrimit në Tiranë si dhe teatri i Durrësit e mbajnë emrin e tij.
Gruaja e tij, Maria Moisiu ishte nga Vjena. Aleksander Moisiu është stërgjyshi i aktorit Gedeon Burkhard (ndër të tjera i njohur me rolin e tij kryesor në serinë “ Komisar Rex”).

Filmografia e Moisiut

* "Das Schëarze Los", 1913
* "Die Augen des Ole Brandis", 1913
* "Kulissenzauber", 1915
* "Sein einziger Sohn", 1915
* "Pique Dame", 1918, me Johanna Terëin
* "Der Ring der drei Ëünsche", 1918
* "Erborgtes Glück", 1919, me Käthe Dorsch
* "Der Junge Goethe", 1919, me Käthe Dorsch
* "Zëischen Tod und Leben", 1919, me Maria Zelenka
* "Figaros Hochzeit", 1920, Figaro, me Hella Moja, Eduard von Winterstein, Vera Schëarz, Gertrude Welcker
* "Die Nacht der Königin Isabeau", 1920, mit Fritz Kortner,
* "Kean", 1921, Kean, me Camilla Hor
* "Die Königsloge", 1929, Edmund Kean, me Camilla Horn
* "Lorenzo de Medici", 1935

 Thanë për Moisiun:

"Zëri dhe gjestet e Moisiut na prezantuan deri tani me diçka të paparë në skenën europiane.", Franz Kafka

"Hamlet është shkruajtur për Moisiun, dhe Moisiu ishte lindur unik për të interpretuar Princin e Danimarkës.", Max Brod.

“Unë gjeta te Moisiu aktorin e vërtetë që kërkoja”, Max Rinhard, regjisor dhe reformator i skenës gjerman,

Nëpërmjet interpretimit të rolit të Hamletit, Moisiu fitoi dashurinë e shikuesit francez”, Andre Antuan, reformist I teatrit francez.Përzgjodhi për botim:/Kult-info. Xh.V.

Lexo më shumë

Klitchko mbron titullin me nokaut

Ukrainasit i kanë mjaftuar vetëm pesë raude për ta sjellë në nokaut Aleks lepai-n dhe me këtë rast për të mbrojtur për herë të 25-të titullin e kampionit të botës.

Kësisoji ai ka ruajtur të gjithë titujt në kategorinë e rëndë edhe atë në versionet WBO, WBA, IBF dhe IBO, pas duelit në Oberhausen, në të cilën boksieri australian nuk kishte asnjë mundësi praktike kundër tij. Klitchko ishte dominant që nga fillimi i duelit duke sulmuar në mënyrë agresive, kurse Lepai nuk e rrezikoi asnjëherë. Pas dy nokdauneve, referi ndërpreu meqin në raundin e pestë për t’ia dhënë fitoren ukraniasit, pasi ky i fundit. “As nuk jam djersitur”, ishte komenti i Klitchkos, i cili në dhjetë vitet e fundit nuk ka pasuar asnjë humbje./Kult-info.

Lexo më shumë

Rihan-as i humb skuadra por fiton fansa

Është shumë e njohur për daljet e saj në publik, për provokimet erotike në videoklipe, por edhe në ditë pushimi. Shih për këtë Rihanna është magnet i paparacëve. 

Këngëtarja nga Barbadosi është fotografuar në shkallët e një arene basketbolli në Nju Jork e veshur thjesht, për të zgjuar kërshërinë e shikuesëve të pranishëm që kishin paguar para të majme të shihnin sesi topi i basketbollit gjen koshin, ndërsa afinetetet e saj bënë që vëmendja t'u ikë nga topi lojës, por jo përgjithësisht nga topi, por, … , diku tjetër! 

 26-vjeçarja kishte veshur një bluzë të bardhë, pa asgjë nën të, e vetëdijshme për emocionet e lojës që zakonisht shkaktojnë temperatura në palestër, duke nxjerrë në fokus linjat e saj. Madje, nëse shkohet një hap më tutje për të supozuar konceptin e saj paraprak  imagjinar, mund të besohet lehtë se që nga dalja prej apartamentit, ajo mund t’i ketë  planifiku ato skena, (tërheqjen magnetike të syve kurreshtarë), pa skenar të shkruar paraprak në letër.  

Dhe nuk ishte surprizë që teksa Rihanna i drejtohej vendit të rezervuar, sytë e të gjithë publikut të përqendroheshin drejt saj, duke harruar për një moment arsyen e prezencës parësore aty.  

Megjithatë as prezenca e Rihanna-s nuk e ndihmoi "Brooklyn Nets", skuadra me të cilën ajo bënte tifo, që të fitonte takimin. B. Nets pësoi nga Toronto Ropters (95 : 100) për të detyruar 26-vjeçaren të largohej me shijen e humbjes, por padyshim me shumë më tepër mbështetje nga fansat e saj. 

Në gusht këngëtarja do të nisë turin botëror “The Monster” së bashku me Eminem. Deri atëherë mbase do të ketë mjaft kohë për relaks me skena të ngjashme./Kult-info.

Lexo më shumë